8 Aralık 2012 Cumartesi

Alice Herz Sommer


1903 yılında doğdu. 39 yaşında yetenekli bir müzisyen oldu. 1943’de Naziler anne ve babasını öldürdü. Küçük çocuğu ile Nazi kampında idamlara şahit oldu. Dondurucu soğukta, çoğu zaman yiyecekleri olmadı...

Kendinisi her zaman “optimistik” birisi olarak tanımlıyor ve hayata hep gülümsemiş...
Nazilerden hiçbir zaman nefret etmemiş!..
“Herkes, herşey bazen iyi, bazen kötü olur, ama ben iyi olana baktım.” diyor Alice.


Alice, hatalardan öğrenebileceğini, kötü olmadan da hata olamayacağını düşünüyor.



Annesine minnettar; ona hayat boyu öğrenmeyi aşıladığı ve müteşekkir olmayı öğrettiği için...

Ona göre: “Herşey bir hediyedir, her şey bir nimettir.”
Annesi ayrıca: “Her gün zihnine bir şeyler ekle” dermiş.
O kendini doğuştan optmistik olarak görüyor, doğuştan gelen bazı özelliklerimiz olabilir ancak hayat kim olduğumuzu değiştiren bizim seçimlerimiz ve bilgeliğimiz. Alice annesinden aldığı bilgiyi uygulamış... bu da bilgeliktir.



Alice, 103 yaşında “A Garden of Eden in Hell” adındaki kitabını yazmış...

107 yaşında günde üç kez piano egzersizi yapıyor. Halen özdisipline ve hayat sevgisine sahip. (Videosu Türkçe altyazılı...)



Kendisi de dahil her türlü olaya, etkene, kişiye karşı şikayetçi olanlar muazzam bir hayat hikayesi...
Alice çocuğu olmak üzere diğerlerine de ilham ve neşe kaynağı olmuş.

"Bulaşıcı Hoşnutsuzluk"
(http://tuvaletkagidinanotlar.blogspot.com/2012/06/bulasc-hosnutsuzluk.html)
yazısını hatırlatmakta fayda var...

“Mutluluğun sırrı özgürlüktür ve özgürlüğün sırrı cesarettir.”
[Tukidisis, MÖ471-400]

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder