Kişilik dediğimiz şey nedir? Devamlı üzerinde çalıştığımız;
kimi zaman geliştirmek, kimi zaman korumak istediğimiz, kimi zaman da
hoşlanmadığımız bu kişilik denen şeyin ne olduğunu gerçekten, içtenlik ve
ciddiyetle merak ettik mi?
Maske kelimesi, yani ‘mask’;
‘mascara’dan türetilmiş bir kelimedir.
Mascara ise ‘persona’ kelimesinden.
Persona kişi demektir. ‘Personality’ ise
kişilik... Diğer bir deyişle, takıp takıştırdığımız maskeler bizim kişiliğimizi
oluşturuyor. Doğduğumuz anda bile tamamen maskesiz değiliz; ailemizden ve
atalarımızdan taşıdığımız bazı dinamikler bizi etkiliyor. Kimileri bu durumu
genler ile açıklamaya çalışırken, kimileri de kader deyip geçiyor. Carl
Jung ise bunu kolektif bilinçaltı kavramı ile açıklıyor.
Bir bebek olarak büyümeye başladıkça, fark etmeye başlıyoruz
ki, annemizden ayrı bir bedene sahibiz. Biraz daha büyüdüğümüzde ise, son
derece zayıf bir varlık olduğumuzu ve ebeveynlerimiz olmadan hayatta
kalamayacağımızı anlıyoruz. Ait olmanın önemi aile içinde bu şekilde başlarken,
daha sonraları okul ve çevreye uyum ihtiyacı ile pekişiyor. Hatta, her durum,
her koşul için ayrı taktikler geliştiriyoruz... Evde son derece uslu ve efendi
olurken, dışarıda daha güçlü ve çılgın bir tavır sergileyebiliyoruz. Bu durum,
yetişkin olduğumuzda da pek değişmiyor; evde, işte, özel yaşamda farklı farklı
maskeler takabiliyoruz. Bu maskeler, zihnin hayatta kalma taktiği olarak bedeni
korusa da, zihnin bu kişilikler ile özdeşleşmesi ve hayatındaki değerleri
bunları beslemek üzere kullanması, bizi bu kişilikler hapsinde tutmasına neden
oluyor.
Complete Unknown isimli
film, iki ana karakterin üzerine kurulmuş; gençken sevgili olan Alice ve Tom... Alice, hiç bir şey söylemeden çeker gider
ve on beş sene sonra birden bire başka bir isim ve kimlikle geri gelir. Tom ise tamamen önceden
programlanmış olan klasik bir hayatı seçmiştir... Evlenmiştir ve hiç sevmediği bir
işi yapmaktadır. Başarısız gibi gözükmemek için bu işi bırakmaz. Eşi ile işleri
ve planları hakkında tartışma yaşarlar.
Öte yandan Alice, farklı farklı işler yaparak, farklı hayatlar
yaşamıştır. Onun bu yaşantısı, Tom’un aklını karıştırır; onun gerçekte kim
olduğunu merak eder... Asıl sıkıntı da bu aşama çıkar. Alice’in tanımlayacağı
bir kişiliği yoktur.
Hepimiz kendi kişiliklerimiz ile öylesine özdeş bir halde
yaşamaktayız ki, başkalarını da aynı şekilde etiketleme eğilimde oluruz... “İnsan
yedisinde neyse yetmişinde de odur” deriz... Tüm bu kişilik hikayesine
inanmışızdır. Belleğimizdeki bilgi ve deneyimler yığınına tutunmayı, belleği “olmamız gereken kişi” olmak adına besler
dururuz. Satın almak, sahip olmak da bu stratejiyi destekler. Zihin, tüm bu
olup biteni güvenli bulur...
Oysa, zihnin düşünme tarzını şüphe ile sorgularsak, gerçek bir arınma ile her şeyi yapabilecek, neşe dolu, yaratıcı olan özümüze ulaşabiliriz. İşte o zaman, her gün yeni olasılıkların mümkün olduğu bir fırsat haline gelir. Hemen şimdi, hemen şu anda... Belki de kim olduğumuzu kendimize sormanın, gördüğümüz kişiler için de, “Yedisinde gördüğümde şöyleydi, şimdi acaba nasıl?” diye düşünmenin zamanı gelmiştir...
“Portland’a gittim. Portland’da çok farklı biriydim. Yeniden doğmuş gibi hissettim. Ancak bir süre sonra, her şey çok tanıdık gelmeye başladı. Sonra bundan sıyrılabileceğimi fark ettim. Tekrar başlayabileceğimi. Yeteneğim ve gücüm vardı. İstediğim herkes olabilirdim. Ve bunu tekrar tekrar yapabilirdim. Binlerce hayatım olabilirdi. Her seferinde o kişiyi var etmişim gibi geldi. Kendi hikayesi olurdu... İstediğim zaman bırakıyorum, bu beni özgür hissettiriyor. Boş bir sayfadan ibaret olduğun bir an geliyor... Olacaklara sen karar veriyorsun.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder