Beynimiz, günde 70,000 düşünce üretmektedir. Bu düşünceler
bildiğimiz ama anlamadığımız elektrik akımlarıdır, diğer bir deyimle enerjidir...
Beynimiz yaşamımızdaki deneyimleri hafızasında depolar ve gerektiğinde bunları
size geri getirir veya getirmez.
“Unknown” isimli bir filmde, bir şekilde bir türlü gaza
maruz kalan bir grup insan geçici bir süre hiçbir şey hatırlamaz. Bu
kişilerin kimisi bağlıdır, kimisi yaralı, kimisi silahlı... Kim kötüdür, kim
iyidir? Kim kimin arkadaşıdır?
Doğal olarak herkes iyidir...
Bizi biz yapan deneyimlerimiz, geçmişimizdir. Gerçekten öyle
mi? Her bize öğretilenleri, ünlü bir filozofun sözünü doğru olarak kabul etme
eğilimdeyiz, veya çok az kısım ‘asi’nin yaptığı gibi tamamen reddetme...
Bugün bir bilgisayara ve akıllı telefon fazlaca bilgi ile
yüklendiğinde kitleniyor ve açıp kapamak suretiyle cihazı sıfırlıyoruz. Beynimiz
ise günde 70,000 düşünce, saniye 1,000,000 veri girdisi ile gıkını çıkarmadan
çalışıyor; bazen biraz uyku, biraz muhabbet, biraz ilaç... işte o kadar. Zaman
zaman beynimizi sıfırlamak ister miydik? Geçmişteki acı ve mutluluklara olan sıkı
bağlılığımız nereden geliyor?
İnsanların %99’u ölümden sonra bir hayata ve buna bağlı
olarak bir Yüce Yaratıcı’ya inanıyor. Bu inancı kendini ölüm korkusundan
koruyup bir nebze de olsa rahatlatmak isteyen zihnimiz mi yaratıyor? Yoksa tüm
insanlığın ortak bilinci mi?
Ölümden sonraki hayat inancına göre bu beden ve beyin bu
dünyada toprak olacak ve öbür dünyaya dediğimiz sonsuz hayata intikal
etmeyecek.
Beynimiz, hatıralar biz miyiz?
“Trance” filmi çok fazla felsefi bir film olmamasına rağmen
zihnimiz, hatıralarımız ve hipnoz üzerine çok ilginç bir yapıt. Önemli bir
soygunun baş kahramanı haline gelen Simon, hipnoz terapi ile hafızasını geri
getirmeye çalışan terapist Elizabeth ile gizemleri çözmeye başlar.
Sıra dışı bir kurgu ve temposu ile sonuna kadar merak ve
zevkle izlenecek bir film.
Filmin İngiliz yönetmeni Danny Boyle, Sunshine ve The Beach
gibi filmler ile dikkati çekerken, 2009’da Slumdog
Millionaire ile Oscar Ödülü aldı, ve 2011 yılında ise 127 Hours ile Oscar
Ödülü’ne aday gösterildi. Ancak Danny Boyle’ün en önemli yapımı 1996 yılındaki Trainspotting...
Başrolde İskoç James McAvoy yer alıyor: Wanted, X-Men: First Class, The Last King of Scotland, Becoming Jane,
Atonement... Hem aksiyon hem de duygu dolu filmlerde yer alan başarılı
aktör bu filme de yakışmış.
Güzel terapist rolündeki Rosario Dawson, yanrollerden ana
rollere doğru geçiş yapıyor. Diğer bir önemli rol Vincent Cassel’in... O da
kariyerinde çok düzgün bir çizgide ilerliyor. Özellikle Black Swan’daki performansı müthişti.
Filmi izlemeden önce hipnozun ne olduğuna dair kısa bir
bilgi:
"Hipnoz, tüm insan ve gelişmiş memeli hayvanlarda doğal
olarak ortaya çıkan bir zihin durumudur. Dalıp gittiğimiz her an hipnozdayız.
Hipnoterapi ise, bu doğal durumun, tedavi amacıyla kullanılmasıdır.
Hipnoterapi, Yunanca ‘uyku’ anlamına gelen hypnosis ve
‘tedavi’ anlamına gelen terapi sözcüklerinden geliştirilmiştir. Hipnoz, tam uyku değil, uyku ile uyanıklık arasında bir
zihin halidir. Hipnoterapide, hipnotik zihin durumundaki kişiye, hedeflenen
yönde olumlu telkinlerde bulunulur. Zihin rahat ve gevşemiş durumda olduğu
için, telkinlere daha açıktır ve onlardan daha çok yararlanır.
Zihnin Beta durumunda, dikkat dışa yönelmiştir. Kişi
düşünür, konuşur, planlar yapar, problem çözer. Beta ve Alfa dalgaları arası, bilinçaltına giriş aralığıdır. Gözlerimizi
kapatıp gevşediğimizde, beyin dalgalarımız Alfa frekansındadır. Yaratıcılığımız
bu aşamada artar. Bilinçli zihnin kontrolü azalır.
Rüya görürken, meditasyon yaparken veya derin hipnozda, Teta
zihin durumuna geçeriz. Tekrarlayan ses veya hareketler, bu süreci
kolaylaştırır.
Delta zihin durumu, tam uyku hali olup, beden bu evrede
dinlenir, büyür, güzelleşir ve kendini yeniler.
“Bilinçaltı, fiziksel gerçeklikle, hayal edilen bir
görüntüyü ayıramaz.
Gerçek olmayan bir film sahnesi, kendini kaptırmış beynimizde, gerçek etkiler yaratır.”
Gerçek olmayan bir film sahnesi, kendini kaptırmış beynimizde, gerçek etkiler yaratır.”
Bu durum hafif bir “trans” gerektirir. O nedenle, filmi
izlerken dışarıdan bir uyaran gelmesini ve dikkatimizi dağıtmasını istemeyiz.
Diğer yandan, ne denli konsantre olursak olalım, istediğimiz her an, filmden
kopabilir, normal bilincimize geri dönebiliriz.
Terapistin hastanın zihnini, çeşitli imgelerle olumlu yönde yönlendirmesi
sonucu, beynin limbik bölgesine giden kan akışı artar. Adrenalin ve kortizon
yerine, huzur ve rahatlık duygusu veren doğal morfinler yani endorfinler salgılanır.
Vücut, gevşeme haline geçer.
Kalp ritmi düzenli hale geçer. Nefes derindir. Kan basıncı düşer. Zihin rahatlar.
Kalp ritmi düzenli hale geçer. Nefes derindir. Kan basıncı düşer. Zihin rahatlar.
Hipnoterapi, ruhsal ve bedensel dinginliğin yanı sıra,
vücudun kendisini yenilemesine de yardımcı olur.
Hipnoterapi, kişinin kendisi ve yaşam hakkında edindiği
yanlış ve zarar verici düşünce kalıplarını tek başına değiştiremez. Derin iç
çatışmaları bilinç düzeyinde çözümlenmeden, hipnoterapiden kalıcı bir sonuç
almak olanaksızdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder