L'homme Qui Rit (Gülen Adam)

“İnsanlar genelde kötü değildirler. Sadece korktuklarında tehlikeli olurlar. Onlara farklı ve anormal gelen her şey, onları korkutur. Gülümsediğinde ise bu daha etkili olur. Ve daha çok korkutur. Bu yüzden insanlar bunu tersler.”

Gülen Adam, Victor Hugo’nun 1869 yılında yazdığı aynı isimli romanın beyaz perdeye aktarılmış versiyonu... Batman’deki Joker gerçek kökeni Victor Hugo'nun Gülen Adamı! Romanın kahramanı yüzünde gülen bir adam imajı veren Gwynplaine... Soylular ve soysuzlar(!) arasındaki uçurumları konu almayı seven Hugo’dan başka bir baş yapıt...

Film, Gwynplaine’nin sözde babası tarafından terk edilmesi ile başlar; soğuk, karlı bir kış gününde, annesi donarak ölmüş bir kız çocuğu bulur. Dea isimli güzel kız kördür. Sığınacak bir yer ararken seyyar evi ile çeşitli işler yapan Ursus onları yanına alır. Bir süre sonra Gwynplaine ve Dea, Ursus’un yazdığı küçük oyunları oynamaya başlarlar ve sonunda kendilerini bir sirkin içinde bulurlar.

Zamanla Dea ve Gwynplaine arasında bir aşk doğar... Tam bu sıralarda düşes Josian, Gwynplaine’in oyunlarına gelir ve ona olan ilgisini açıkça ortaya koyar... İşte bundan sonrası hikayenin sürpriz kısmı... İzleyin ve görün.

Filmin oyuncu kadrosuna bakacak olursak, 1984 doğumlu Marc-André Grondin, Gwynplaine rolünde oldukça başarılı. Gérard Depardieu için söylenecek fazla bir şey yok; bir kere Oscar'a aday gösterilen aktör, oynadığı 200’ün üzerinde bir rekora doğru gidiyor.

Düşes rolünde ise Emmanuelle Seigner oynuyor; kendisini 1988’de çekilmiş Roman Polanski’nin Frantic filminde Harrison Ford’la oynadığı rolden hatırlayabilirsiniz. O dönem 22 yaşındaki oyuncu daha sonraları The Ninth Gate ve The Diving Bell and the Butterfly gibi ünlü filmlerde performansını sergiler.

Filmin görselliği, kostümleri, duyguları yansıtması sıra dışı... Fransız yönetmen Jean-Pierre Améris, aynı zamanda romanı senaryoya çeviren kişi...

“Eğer zengin olsaydım ve de senin kadar asil, belki sevmemize izin verirlerdi. Prens, Prenses, Düşes, insanların ahlaksızlıklarını sonlandırmayı amaçlarlar ama kendinden daha asil birini sevmek olunca konu, son durağın, halk içinde asılmak olur. Zenginlerin cenneti, fakirlerin cehennemi olur bu.”

“Parlamento Lordları, ...İnsan ırkı var! Göz hizanızdan aşağıda. Etrafınıza bir bakın. Ön saflarda yürüyorlar. Emirlere uyuyorlar. İnsanların fakirleşmesi korkunç. İşsizlik her yerde... Majesteleri, halkınızın suratımı gördüğünü bilseniz, ne yapardınız? İnsanlar sakat bırakılıyor. Hakları ellerinden alınıyor, adalet, gerçek, bilgiler. Ağzıma yaptıkları gibi aynı. Ben sizin halkınızım. Umursamayın majesteleri! Gerçek efendi bir gün kapınızı çalacak. Artık bezginlik yok. Ezilmek yok! Küstahlık yok! Kralların ve uşaklarının eziciliği yok! Biz özgürüz!”